Vandaag rustdag dus hebben we eventjes tijd om te vertellen over onze eerste dagen in Colombia. De eerste stad die we in Colombia bezochten was Cartagena. Een heel mooi koloniaal stadje aan de Noord-kust. De eerste dag wat rondgeslenterd en de plaatselijke kathedraal bezocht. Als echte toeristen namen we de audioguide, nu kennen we dus de hele geschiedenis van de stad. In ons hostel leerde we een Israelische Engelsman kennen die in Bogota woont met zijn Colombiaanse vrouw. Hij nodigde ons uit om s'avonds met zijn vrienden op restaurant te gaan. Zoals wel vaker in Colombia gebeurt zijn de goede restaurants Italiaans. Na een gezellige maaltijd nog een avondwandeling door de oude stad tot 01u s'nachts ( wie zegt dat je s'avonds niet alleen mag rondlopen in Colombia?). De volgende dag was het dringend tijd om onze was te doen. Onze Israelische vriend wou ons best helpen een wasserette te zoeken. Dus Isa en Hannes met 3 zakken vuile was de stad in. Na een uur rond te lopen en vele rare blikken vonden we eindelijk een wasserette. Ons plezier kon dan ook niet op als we s'avonds terug propere kleren hadden. S´namiddags het fort van Cartagena bezocht waar Isa haarzelf moest overtreffen om de lange donkere gangen in te gaan. ‘s Avonds hebben we een life concert meegepikt op het dak van een hostel, terwijl Dieter een diepgaand gesprek voerde met een plaatselijke schoonheid (?).

De laatste dag in Cartagena gingen we naar Playa Blanca. Hiervoor moesten we klaarstaan om 07u30 maar door een communicatiefout stonden wij reeds fris en monter klaar om 06u30. Een redelijk pijnlijke ervaring als je de avond voordien nog bent uitgegaan. Playa Blanca bereik je met een klein speedbootje waar je nogal sterk dooreengeschut wordt door de golven. We hebben de blauwe plekken om het te bewijzen (vooral Isa). Playa Blanca zelf is een heel mooi strand, maar misschien nog het meest opvallend zijn de vrouwen die er rondlopen om je te masseren en alles doen om hun massages te verkopen... Maar zo snel laten wij ons niet pakken natuurlijk.

De dag erna vertrokken we naar Mompos. De reis hiernaartoe is zeker even interessant als de eindbestemming. Eerst neem je de bus, daarna overstappen op een klein bootje waar je tussen de levende dieren (kippen en kressende varkens) de rivier mee oversteekt om vervolgens de laatste 30min per taxi af te leggen. Mompos zelf is een aangenaam stadje waar het verschrikkelijk warm is. Bolivar zei over Mompos: 'While to Caracas I owe my life to Mompos I owe my Glory' Elke Colombiaan wil dan ook een maal in zijn leven hiernaartoe komen. Echt veel is er niet te doen, maar erin rondslenteren is een ervaring op zich. Uit Mompos geraken vraagt ook enig geduld aangezien het asfalt hiet nog niet bestaat. Een busrit van 100 km duurt dan ook gemakkelijk 3u. De pijn van zo een lange busreizen wordt gelukkig verzacht door een prachtig landschap dat telkens weer verandert. Uiteindelijk geraakten we toch in San Gil, een bergdorpje bekent voor outdoor sporten.

Om rustig te acclimatiseren aan de bergen besloten we de eerste dag Barichara te bezoeken. Een klein bergdorpje beschermd door de UNESCO met prachtige straten en steegjes. Van hieruit wandelden we 10km naar Guane over een oud pad. Omdat we nu eenmaal niet zo sterk zijn in vroeg opstaan gebeurde de wandeling natuurlijk op het warrnste moment van de dag. Hiervoor verklaarde de plaatselijke bevolking ons dan ook voor zot. Om terug in Barichara te geraken werden we aangesproken door een 12 jarige jongen. Hij wou wel vervoer voor ons regelen. Een kwartiertje laten kwam zijn vader, met een oude amerikaanse wagen (Chevrolet) waar de uitlaat in de wagen uitkwam, aangereden en stapten we in. Onze verbazing was echter groot toen bleek dat de jongen zelf ging rijden en de vader gewoon op de passagiersstoel bleef. De hele weg hadden we dan ook de slappelach met de auto en de chauffeur, zeker toen hij telkens de motor afzette bergaf (ook hier zijn ze ecologisch/economisch?)... Dag twee in San Gil bestond uit raften. We besloten de Rio Suarez te temmen. Na een uitleg van 30min mochten we vertrekken. Maar eerst kregen we allemaal een armbandje met een noodnummer voor als je ergens zou aanspoelen. We waren met twee rafts en twee kayaks die voor de veiligheid moesten zorgen. In onze boot zaten naast ons nog een Hollands koppel en een Zweeds koppel. De rafting bestond uit verschillende afdalingen van categorie 3 en 4 en twee van categorie 5. Om jullie een idee te geven: de hoogste categorie bevaarbaar met een raft is 5+. De rafting was dan ook een ongelooflijke ervaring en tot onze verbazing ging alles ook redelijk vlot. Een keer waren we vastgelopen en moest iedereen in het midden van de rivier op een rots kruipen. Toen enkel nog Dieter en onze Zweedse vriend overbleef schoot de raft los en moest iedereen zich weer in de boot haasten. Enkel op de laatste afdaling van categorie 5 ging het fout ( zie filmpje). Aangezien iedereen snel terug in de boot is geraakt zonder teveel pijn konden wij er hard mee lachen. Onze gids vond het echter minder grappig en sloeg van de adrenaline zijn roeispaan bijna stuk op een rots. Blijkbaar was het vorig jaar minder goed afgelopen met een Duitser... Gelukkig kon ook onze gids er iets later mee lachen....( foto's op: www.facebook.com/album.php?aid=2347&id=340100057&l=121e6563bd )

De volgende halte op onze reis was Bogota. Na een lange bustocht waren we uitgehongerd, dus een lekkere hamburger kon er wel in. De plaatselijke keten: El Corral is een echte aanrader. Volgens ons zijn de hamburgers uitgevonden in Z-Amerika. De eerste dag hadden we direct afgesproken met Daniel, onze contactpersoon via Diet. Hij nam ons direct mee op Café om de plaatselijke drank uit te proberen: Alguardiente. Een sterke drank die wat weg heeft van Ricard. Blijkbaar kunnen wij Belgen dit echter beter verteren dan de Bogotanen zelf... De tweede dag bezochten we eerst de stad en het goud museum. Dit laatste was echt de moeite. Vervolgens gingen we weer op Café met Daniel. Deze keer om het plaatselijke bier te proberen en we blijven er van overtuigd dat het Belgische bier het beste ter wereld is! De dag erna namen we de kabelbaan naar Monserrate waar je een prachtig uitzicht over de stad hebt. ‘s Namiddags gingen we per fiets de stad verkennen ( ja, we hebben al meer gefietst hier dan met onze fietsclub uit Tervuren). Vooral tof om te zien was de Openbare Universiteit. Dit terrein is verboden gebied voor de politie en vol met grafitti. Het is een beetje het revolutionaire centrum van de stad...

En naar goede gewoonte sloten we de dag af met Daniel. Deze keer had hij echter iets speciaals gepland. We zouden samen naar Andrés Carne de Res gaan. Een feestcafé, restaurant, discotheek ( we zijn er zelf nog nie goed uit) Ook onze hollandse vrienden mochten mee en dus we trokken met ons 5 naar het appartement van Daniel zijn ouders ( maar eerst onderweg natuurlijk mcdo opgehaald). Hier aangekomen begonnen ook de vrienden en vriendinnen van Daniel te arriveren en dronken we al wat Alguardiente, Rhum en Tequila om in de sfeer te komen. Vervolgens kropen we met 19 in een busje richting feestbestemming. In het busje ( jaja iedereen goed op mekaar geplet) werd weer duidelijk dat wij Belgen net iets meer kunnen drinken dan de gemiddelde Colombiaan. Bij aankomst was de sfeer dan ook al uitbundig en konden we niet wachten om binnen te gaan. op voorhand had Daniel ons verteld dat het een unieke plaats in de wereld was en we kunnen hem zeker niet tegenspreken! Ongelooflijk groot ( en we zijn zeker dat we nog niet alle zalen hebben gezien), prachtige decoratie en vooral de sfeer maakt deze plaats echt uniek. We waren nog maar net binnen of we werden al verplicht om onze danskunsten te tonen. Met begeleiding van Daniel leerde Isa de zuid-amerikaanse dans, Dieter en Hannes kregen dan weer les van 2 Bogotaanse schoonheden. En al zeggen we het zelf: tegen het eind van de avond ( met nog iets meer Alguardiente op) vielen we niet meer zo hard op tussen de Colombiaanse natuurtalenten.

De volgende dag vertrokken we met een kleine kater richting Manizales waar we nu nog steeds vertroeven...

Groetjes,

Issabelita, Dieteritoy Hannesito

PS: Meer foto's van Venezuela kan je vinden op: http://www.flickr.com/photos/45754315@N05/?saved=1